Szanowni Państwo !!!
W związku z napływającymi do mnie niepokojącymi sygnałami dotyczącymi negowania prawa umożliwiającego osobie niepełnosprawnej wraz z psem asystującym/przewodnikiem wstępu do obiektów użyteczności publicznej, pragnę przypomnieć, że wyżej wymienione prawo wynika z przepisów tj. ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 127, poz 721 ze zm.)
Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym/przewodnikiem ma prawo wstępu:
-
do obiektów użyteczności publicznej, w szczególności: budynków i ich otoczenia przeznaczonych na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynków biurowych i socjalnych,
-
do parków narodowych i rezerwatów przyrody,
-
na plaże i kąpieliska.
Powyższe uprawnienie przysługuje również w środkach transportu kolejowego, drogowego, lotniczego i wodnego oraz w innych środkach komunikacji publicznej.
Pies asystujący/przewodnik to odpowiednio wyszkolony pies i specjalnie oznaczony, który ułatwia osobie niepełnosprawnej zwłaszcza niedowidzącej, niewidomej, aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.
Osoba niepełnosprawna nie ma obowiązku zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy. Uprawnienie powyższe nie zwalnia osoby niepełnosprawnej z odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez psa asystującego.
To co wyróżnia psa asystującego od naszych pupili to opiekuńczość, poczucie odpowiedzialności, umiejętność interweniowania i ratowania osób w trudnych sytuacjach zagrażających życiu oraz jego wyposażenie w uprząż, na której widoczny jest napis „Pies asystujący”. Osoba niepełnosprawna natomiast zobowiązana jest do posiadania certyfikatu potwierdzającego status danego psa asystującego a także zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych.
Posiadanie psa w każdym przypadku bardzo korzystnie wpływa na osobę niepełnosprawną zarówno pod względem psychospołecznym jak i zdrowotnym. Często pies jest lekarstwem na samotność i źródłem wielu pozytywnych emocji.
Pozwólmy osobie niepełnosprawnej czuć się bezpiecznie, a psu realizować się w zadaniu do którego został starannie przygotowany.
Wymienione zapisy prawne stanowią o bezdyskusyjnym prawie gwarantującym tym mądrym psom bycie obok osób które wspierają. Żadne przepisy natomiast nie mówią o konieczności bycia wrażliwym i wyrozumiałym. Mam jednak nadzieje, że człowieczeństwo do czegoś nas zobowiązuje.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 kwietnia 2010 r. w sprawie wydawania certyfikatów potwierdzających status psa asystującego (Dz. U. Nr 64, poz. 399) wyróżnia się następujące rodzaje psów asystujących:
-
pies przewodnik osoby niewidomej lub niedowidzącej – daje osobie niewidomej lub niedowidzącej możliwość samodzielnego i bezpiecznego poruszania się bez obawy natrafienia na przeszkodę;
-
pies asystent osoby niepełnosprawnej ruchowo – asystuje osobie niepełnosprawnej ruchowo poruszającej się na wózku. Pies asystent specjalizuje się w podnoszeniu, podawaniu, otwieraniu i naciskaniu;
-
pies sygnalizujący osoby głuchej i niedosłyszącej – asystuje osobie głuchej lub niedosłyszącej przez zwracanie jej uwagi na określone dźwięki, a następnie doprowadzenie jej do źródła hałasu;
-
pies sygnalizujący atak choroby (np. epilepsji, chorób serca) – wyczuwa nadchodzący atak choroby i ostrzega o tym właściciela lub osoby z jego otoczenia lub reaguje na atak choroby.
z upoważnienia Prezydenta Miasta Słupska
Krystyna Danilecka-Wojewódzka
Zastępca Prezydenta Miasta Słupska
