„Niegdyś miasto znane było jako „Paryż Północy”. Secesyjne kamienice, ronda na skrzyżowaniach szerokich arterii komunikacyjnych oraz pas zieleni otaczający koncentrycznie śródmieście to główne przyczyny dla których tak właśnie nazywano Słupsk na początku XX wieku. Słupskie śródmieście charakteryzuje się zwartą zabudową ze znacznym udziałem kamienic i budynków secesyjnych. Miejscem centralnym i zarazem najbardziej reprezentacyjnym dla secesyjnego układu miasta jest Rondo Solidarności, które łączy aż 4 secesyjne arterie. Najdłuższa z nich jest ul. Wojska Polskiego, będąca zarówno dwukierunkową drogą kołową jak i pasażem pieszym. Z obu stron zabudowana secesyjnymi kamienicami. Niegdyś reprezentacyjna ulica miasta, skupiająca funkcje handlowe i gastronomiczne. Obecnie nieco „zapomniana” skłaniająca się w kierunku dominującej funkcji bankowej.
Najbardziej zielona jest al. Henryka Sienkiewicza, która pomiędzy dwoma jezdniami mieści zadbany park, z jedną z osobliwości Słupska – datownikiem kwiatowym. Bardzo charakterystyczne są kamienice przy ul. Jedności Narodowej (cegła licowana). W jednej z nich znajduje się Hotel Staromiejski. Jest to obiekt hotelowy o najwyższym standardzie w mieście (***). Na ulicy znajdują się również znane słupskie restauracje.
Najokazalej obecnie prezentuje się ulica Anny Łajming (dawniej 9-tego marca), przy której kamienice odzyskały dawny blask dzięki niedawnej rewitalizacji.
Zwartym kwartałem o zabudowie secesyjnej jest obszar leżący pomiędzy ulicami H. Kołłątaja, Wolności, H. Sienkiewicza i Wojska Polskiego, z ul. A Mickiewicza jako główną arterią.
