Książę Bogusław V był najstarszym synem Warcisława IV i jego żony księżnej Elżbiety pochodzącej z Piastów Świdnickich. Urodził się w roku 1318. W wieku 20 lat przejął władzę w Księstwie Wołogoskim.
Ziemia Słupska została przez książąt Barnima III i Ottona I, kuratorów synów Warcisława zastawiona na 12 lat układem podpisanym w Malborku w dniu 27 lutego 1329 roku, za sumę 6 tyś grzywien, na co zgodę wyraziła matka Elżbieta. Krzyżacy w momencie uzyskania władzy nad Ziemią Słupską zaczęli uznawać ją za swój trwały nabytek. Utworzyli w Słupsku siedzibę komtura, który objął zasięgiem swego działania całą tą dzielnicę łącznie z Ziemią Bytowską. Termin wykupu Ziemi Słupskiej mijał 27 lutego 1341 roku. 1 maja tegoż roku książęta wołogoscy zapłacili Krzyżakom pierwszą ratę długu w wysokości 3334 grzywien. Zabrakło 2666 grzywien do pełnej sumy. Książę Bogusław V zobowiązał się tą sumę zebrać w ciągu roku, a w zastaw za nią na jeden rok oddał dalej Krzyżakom miasto i starostwo Słupsk. Gdyby książę nie wykupił tego miasta, to cały obszar ziemi słupskiej przypadł by w udziale Zakonowi. Jedynie dzięki ofiarności miejscowej szlachty pomorskiej, mieszkańców Słupska i obywateli całego księstwa udało się zebrać potrzebną sumę i wykupić ziemię słupską. W ratuszu miejskim w Słupsku w sali posiedzeń rady miasta, niemiecki malarz przedstawił na wielkim obrazie scenę wykupienia, jak w starym ratuszu na rynku miejskim skryba zapisuje darowizny mieszczan na rzecz spłaty tego długu. Tej czynności przypatruje się ponury i butny Krzyżak w zbroi i białym płaszczu z czarnym krzyżem.
Książę Bogusław po wykupieniu Słupska od Krzyżaków w maju 1342 roku przybył w czerwcu do tego miasta, przyrzekł jego mieszkańcom w wydanym tu dokumencie, że już nigdy go nie zastawi i pamiętał w latach następnych o tym pięknym dowodzie przywiązania Słupska do dynastii Gryfitów. Wynagradzał to miasto cennymi przywilejami w dokumencie wydanym w Darłowie w roku 1348. Dał mu prawo bicia monety. Chciał w Słupsku zbudować zamek i nawet przygotował jego podwaliny, bijąc w fosę pale dębowe w miejscu, gdzie później powstał zamek Bogusława X. Ale wtedy mieszczanie słupscy nie wyrazili zgody na budowę zamku w linii murów miejskich, a książę nie chciał wbrew ich woli cokolwiek czynić.
W walce o niepodległość swego księstwa Bogusław musiał przeciwstawi się zapędom zakonu krzyżackiego, zagrażającego jego państwu od wschodu. Dlatego szukał sojuszników do tej walki i takim naturalnym sojusznikiem było państwo polskie. W roku 1343 Bogusław V zawarł sojusz z królem Polski Kazimierzem Wielkim.
Dla utwierdzenia tego sojuszu król Kazimierz Wielki wydał swą córkę Elżbietę za księcia Bogusława V. Z tego małżeństwa Elżbiety i Bogusława V urodziła się księciu córka, także Elżbieta i syn Kazimierz IV. Syn Bogusława V – Kazimierz IV został przez króla Kazimierza Wielkiego usynowiony i miał panować w Polsce po zgonie następcy Kazimierza, króla Ludwika Węgierskiego. Przedwczesna śmierć Kaźka w roku 1377 przekreśliła plany Kazimierza Wielkiego na osadzenie wnuka na tronie polskim.
W roku 1372 w Stargardzie nad Iną Bogusław V pod naciskiem książąt wołogoskich, synów Barnima IV, Warcisława VI i Bogusława VI, dokonał podziału swego księstwa. Sam Bogusław V wybrał sobie część wschodnią księstwa odtąd zwaną księstwem słupskim. Należały do niego miasta Stargard, Trzebiatów, Gryfice, Darłowo, Sławno i Słupsk. Bogusław V dokonując podziału księstwa miał nadzieję na rychłe jego zjednoczenie, ale los pokierował inaczej. Ten podział księstwa pomorskiego utrzymał się przez ponad 100 lat.
Bogusław V uchodził za władcę odważnego, dzielnego i sprawiedliwego. Kroniki pomorskie zachowały o nim dobra opinię jako o miłośniku prawdy i wrogu obłudy. Wielką zasługą Bogusława V było wybudowanie zamku w Darłowie. Książę Bogusław V zmarł w roku 1373 w dniu 24 kwietnia i został pochowany w katedrze kamieńskiej.
Książę Bogusław V zapoczątkował linię książąt słupskich, do której należeli w kolejności po nim: Kazimierz IV zwany Kaźkiem Słupskim, Warcisław VII, Bogusław VIII, Bogusław IX, Eryk I i Eryk II. Po Eryku II władzę przejął w roku 1474 jego syn – Bogusław X i jemu udało się w roku 1478, po bezpotomnej śmierci Warcisława X zjednoczyć całe Pomorze Zachodnie pod swoją władzą, co naturalnie kończyło istnienie linii książąt słupskich.
