Festiwal Pianistyki Polskiej jest największą imprezą o charakterze ogólnopolskim organizowaną przez Słupskie Towarzystwo Społeczno – Kulturalne. Pomysłodawcą Festiwalu był Andrzej Cwojdziński, który zaproponował władzom słupskim zorganizowanie go w Słupsku. Pierwszy Festiwal odbył się w dniach 7 – 17 września 1967.
FPP – to jedyna tego rodzaju impreza muzyczna w Polsce, gdzie swój kunszt wykonawczy prezentują najwybitniejsi polscy pianiści z kraju i z zagranicy.
Od 1974 roku głównemu nurtowi Festiwalu towarzyszy tzw. „Estrada Młodych”, na której młodzi, szczególnie utalentowani pianiści „zabiegają” o tytuł laureata. Występy młodych pianistów oceniają krytycy, muzykolodzy, profesorowie akademii muzycznych. Oprócz tytułu laureata artyści mogą liczyć na tzw. pomoce naukowe, czyli nagrania radiowe, recitale i koncerty. Jednym z laureatów jest zwycięzca XV Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w 2005 roku – Rafał Blechacz.
FPP ma ugruntowaną renomę na muzycznej mapie Polski. Od pierwszej edycji (1967) patronat honorowy sprawuje Minister Kultury. W popularyzacji imprezy, a także Grodu nad Słupią ogromne zasługi miał JERZY WALDORFF. Od I do XX FPP wygłaszał prelekcje, a później utrwalał w mediach wysoką pozycję tej imprezy oraz Słupska – jako ważnego ośrodka kultury w kraju. W uznaniu Jego zasług otrzymał tytuł HONOROWEGO OBYWATELA MIASTA SŁUPSKA, a Popiersie Jerzego Waldorffa (dłuta Mieczysława Weltera) umieszczone jest w holu budynku Polskiej Filharmonii Słupsku.
