Kamienica mieszczańska (Stary Rynek 4) wybudowana została na początku XIX w. Posiada charakterystyczny dach szczytowy, mansardowo – naczółkowy. Jej fasadę zdobi boniowanie w tynku oraz ozdobne gzymsy nad oknami piętra, nad belkowaniem szczyt z owalnymi oknami po bokach, w zwieńczeniu frontom w kształcie łukowym. Reprezentuje typ słupskiego domu patrycjuszowskiego z I połowy XIX w.
Na piwnicach z XV/XVI w. ocalałych w pożarze miasta w 1718 r. wybudowano kamienicę zachowaną do dziś przy Starym Rynku 4 (dawniej Marktplatz 20), róg ul. Bema (dawniej Paradiesstr.). W 1853 r. właściciel kupiec bursztynu, W. Mielke złożył prośbę o budowę kominów. W latach 50/60 XIX w. Kamienica posiadała już oficyny z ciasnym podwórzem wewnętrznym. W 1873 r. Ernst Reinholtz, właściciel od 1872 r. Powiększa sklepik, budując frontowe wejście w 2 osi elewacji – architekt C. Pippow. Budynek ma trzy trakty i zabiegowe schody w tylnym trakcie. W 1890 r. kamienicę kupuje kupiec artykułami delikatesowymi Emil Wagner i poszerza sklep na cały front z dwudrzwiowym wejściem w środku i oszklonymi witrynami po bokach (typowe dla końca XIX w.). Drzwi do klatki schodowej buduje od północy. W 1905 r. założono instalację wod-kan., a w 1911 r. gazową. W latach 1932-34 właścicielem jest Ernst Wagner, syn ww. W 1934 r. Nowy właściciel, kupiec bławatny Paul Dobratz dzieli sklep na dwa mniejsze oraz adaptuje poddasze na mieszkanie wg. projektu arch. Otto Kochnerta.
Kamienica ocalała z pożaru starówki wywołanego przez Armię Czerwoną w 1945 roku, najprawdopodobniej dlatego że sąsiadowała z apteką.
tekst: Karta zabytku będącej w dyspozycji Miejskiego Konserwatora Zabytków; Wiesław Stachlewski, aktualizacja tekstu: Czesław Lejnik, konsultacja: Zdzisław Machura, wyd. ARW Lenart Słupsk, „Słupski przewodnik turystyczny”, OTiPM Słupsk 2000
