Słupski Ratusz miejski, położony na placu Zwycięstwa 3 to neogotycka budowla z 1901 roku.
Pod koniec XIX wieku ówczesny Ratusz miejski, okazał się zbyt ciasny. Wzniesiono go sto lat wcześniej na obecnym Starym Rynku. Gdy go zbudowano w 1798 roku w Słupsku zamieszkiwało ok. 4,5 tysiąca ludzi. Sto lat później było ich już 30 tysięcy. Oprócz wzrostu ludności wzrosła też urzędnicza biurokracja, która spowodowała wzrost potrzebnych urzędników.
Za pomysłodawcę budowy nowego ratusza uważamy burmistrza przełomu wieków – Hansa Matthesa. Wymógł on na Radzie Miejskiej decyzję o budowie nowego ratusza. Początkowo miał stanąć przy al. Sienkiewicza (niem. Blücherplatz, następnie Bismarckplatz), ale ze względu na tamtejszy podmokły grunt wybrano obecne miejsce.
Wcześniej, w miejscu obecnego pl. Zwycięstwa, przy którym stoi obecny Ratusz, do połowy XIX wieku falowało sobie spokojnie bajorko zwane Quebbe. W połowie wieku XIX na zlecenie Rady Miejskiej zostało ono zasypane – w ciągu siedmiu lat, przez mistrza piekarskiego, niejakiego Wienandta
W latach 1848-1855 rozkopał on tzw. Górę św. Piotra, skąd wywiózł ponad 30 tysięcy furmanek piasku. Z powstałej niecki powstał w latach 1924-1926 stadion sportowy im. feldmarszałka Rzeszy Niemieckiej Paula von Hindenburga, dzisiaj zwany Stadionem 650-lecia. Tak powstał plac zwany z poczatku Wollmarktem (Targiem Wełnianym), a następnie, do końca II wojny światowej pl. Heinricha von Stephana, słupszczanina, ministra poczty Rzeszy Niemieckiej i wynalazcy kartki pocztowej – pocztówki. Dzisiaj jest to Plac Zwycięstwa.
Okazały gmach słupskiego ratusza wzniesiono w ciągu zaledwie dwóch lat. Powstał wg projektu i pod nadzorem berlińskiego architekta prof. Karla Zaara i inżyniera Rudolfa Vahla. Wygrali oni ogłoszony w tej sprawie konkurs. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1899 roku. Trwała nieco ponad 2 lata i jak to z budowami bywa dwukrotnie przekroczyła planowany budżet. Na skutek czego burmistrz Hans Matthes znalazł się w poważnych kłopotach i w końcu stracił swoje stanowisko. Uroczyste oddanie nowego gmachu nastąpiło 4 lipca 1901 roku. Ówcześni zastanawiali się po co trzydziestotysięcznemu Stolpowi tak duży ratusz. Sto lat później okazuje się już za mały, dzięki „rozwojowi” dzisiejszej biurokracji.
Słupski Ratusz należy do nielicznych w Polsce, które zachowały swój wystrój i specyficzny klimat, jaki nadali mu jego twórcy. Wita nas już przepiękny hol wejściowy. Na korytarzach zachowały się nawet lampy z kurkami gazowymi, ponieważ niegdyś gmach oświetlano gazem. W gabinecie Prezydenta Miasta do dzisiejszych czasów dotrwały oryginalne tapety sprzed ponad stu lat oraz biurko pierwszego burmistrza, który zasiadł w najważniejszym pokoju nowego magistratu. Warta odwiedzenia jest również – górująca nad miastem ratuszowa wieża – z której można podziwiać panoramę Słupska.
Godna uwagi jest sala obrad Rady Miejskiej z dwoma ściennymi malowidłami. Przedstawiają one historyczne momenty z dziejów miasta: wtórne nadanie mu praw miejskich w roku 1310 przez margrabiów magdeburskich Jana i Waldemara oraz wykupienie Słupska przez mieszczan spod 12-letniej władzy Krzyżaków.
We wnętrzu Urzędu można zobaczyć między innymi:
- Gabinet prezydenta miasta Słupska – unikatowe, zabytkowe (przeszło stuletnie) tapety, biurko, witraże, gazowy żyrandol
- monumentalne malowidła: m.in. przedstawiające alegorię nadania praw miastu (dzieło prof. J. Scheurenberga) – w sali 211, Targ Rybny w Słupsku oraz Wyładunek w porcie w Ustce w holu wejściowym (dzieła F. Klein-Chevaliera).
- witraże (sala 211 i 110, gabinet prezydenta, klatki schodowe)
- na pierwszym piętrze są zaprezentowane ciekawostki: Słupski Bursztynowy Niedźwiadek Szczęścia oraz słupska srebrna jednodolarówka
- wieżę ratusza – panoramę Słupska z tarasu wieży ratuszowej, portrety burmistrzów Stolpu i prezydentów Słupska – zwiedzanie ratuszowej wieży dostępne jest po wykupieniu biletu w Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Więcej o wieży można przeczytać tutaj.
EDIT: Obecnie nie ma możliwości wejścia na wieżę ratuszową!
Jak to bywało w historii słupskich ratuszy, dzisiejszy dzięki coraz większej biurokracji stał się za mały. Całe szczęście zachował on swój historyczny charakter i można z dumą powiedzieć że to jeden z najładniejszych urzędów na Pomorzu.
